Srpska pravoslavna crkva obeležava danas praznik Svetog velikomučenika Georgija, jednog od devet velikomučenika i prvih stradalnika za hrišćansku veru.

Đurđevdan je jedna od veoma čestih slava kod Srba i obeležava se u svim hramovima Srpske pravoslavne crkve, 6. maja po novom, odnosno 23. aprila po starom kalendaru.

Đurđevdan se u narodu smatra za granicu između zime i leta, praznik koji se odnosi na zdravlje ukućana, udaju i ženidbu mladih, plodnost stoke i dobre useve.

Sveti Đorđe se na ikonama predstavlja kao mladi vojnik sa oklopom, štitom i kopljem. Tek od Srednjeg veka se predstavlja na konju, kako ubija aždaju koja simbolizuje zlo.

Time se slikovito iskazuje i pobeda hrišćanske vere nad svim zlim silama i protivnicima.

U Ohridskom prologu vladike Nikolaja Velimirovića, o Svetom Georgiju je navedeno da je taj slavni i pobedonosni svetitelj rođen u Kapadokiji kao sin bogatih i blagočestivih roditelja.

Otac mu postrada za Hrista, majka mu se preseli u Palestinu. Kada poraste Đorđe ode u vojsku, gde dospe u dvadesetoj svojoj godini do čina tribuna i kao takav beše na službi caru Dioklecijanu.

Kada ovaj car otpoče strašno gonjenje na hrišćane, stupi Đorđe pred njega i odvažno ispovedi da je i on hrišćanin. Car ga baci u tamnicu i naredi da mu se noge stave u klade, a na prsa težak kamen. Potom naredi da ga vežu na točak, pod kojim behu daske sa velikim ekserima, i da ga tako okreću, dok mu celo telo ne posta kao jedna krvava rana.

Pred pogubljenje, molio je Boga da bude milostiv prema njegovim ubicama i da ih urazumi kako bi i oni primili hrišćanstvo.

Hrišćani su njegovo telo, mošti, sahranili u mesto Lidi, današnji Izrael, gde su se dešavala brojna čuda i isceljenja zahvaljujući molitvama upućenim svetitelju.